Θα φανταζόταν κανείς ότι το θέμα της απώλειας είναι πιο «διαχειρίσιμο» λογοτεχνικά σε ένα διήγημα ή σε ένα μυθιστόρημα. Ο συγγραφέας διαθέτει στο οπλοστάσιό του πληθώρα λέξεων και εκφραστικών μέσων, για να αποτυπώσει τον πόνο, το πένθος και την ψυχολογία των ηρώων που έρχονται αντιμέτωποι με αυτήν. Πριν διαβάσω τις «Τρεις Σκιές» του Cyril Pedrosa, θα σας έλεγα ότι είναι αδύνατον η απώλεια -πολύ δε περισσότερο η απώλεια ενός παιδιού- να αποτελέσει με αξιώσεις το θέμα ενός graphic novel. Με τις «Τρεις Σκιές», ωστόσο, ο Pedrosa αποτυπώνει με ασπρόμαυρες εικόνες και με τρόπο μοναδικό και αισθητικά άρτιο τον πόνο, τη θλίψη, τον θάνατο, τον φόβο, αλλά και την αγάπη και τη ζωή, την τρέλα και τον αγώνα ενός άντρα και μιας γυναίκας να κρατηθούν απ’ όπου μπορούν και να πληρώσουν οποιοδήποτε τίμημα, για να σώσουν τον γιο τους. Η ιστορία είναι αληθινή.
«The library was even more hushed than usual. My new leather shoes clacked against the gray linoleum. Their hard, dry sound was unlike my normal footsteps. Every time I get new shoes, it takes me a while to get used to their noise. A woman I’d never seen before was sitting at the circulation desk, reading a thick book. It was extraordinarily wide. She looked as if she were reading the right-hand page with her right eye, and the left-hand page with her left.»
«Οι Άθλιοι γράφτηκαν για όλα τα έθνη. Δεν ξέρω αν θα διαβαστούν απ’ όλους, όμως εγώ για όλους τούς έγραψα. (…) Όπου ο άνθρωπος ζει αμόρφωτος και απελπισμένος, όπου η γυναίκα πουλάει το κορμί της για μια μπουκιά ψωμί, όπου το παιδί υποφέρει από αγραμματοσύνη κι από έλλειψη παιδείας, το βιβλίο των Αθλίων χτυπά την πόρτα φωνάζοντας δυνατά: – Ανοίξτε μου! Έρχομαι για σας! Στο σκοτεινό σημείο όπου βρίσκεται ο σημερινός πολιτισμός, ο άθλιος ονομάζεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ, που αγωνιά κάτω απ’όλα τα κλίματα και τα καθεστώτα, που στενάζει σ’ όλες τις γλώσσες» (Οι Άθλιοι, Victor Hugo, Α.Α.Λιβάνη).
Τα παραπάνω είναι τα λόγια του Victor Hugo για τους «Άθλιους». Αν ζούσε σήμερα, νομίζω ότι θα έλεγε τα ίδια. Νεκροί από τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι. Πνιγμένοι στη Μεσόγειο, επειδή προσπαθούν ν’ αποφύγουν τους ίδιους αυτούς τρομοκράτες. Μια Ευρώπη που φαίνεται να χάνει τον βηματισμό της (αν θεωρήσουμε οι πιο αισιόδοξοι ότι τον είχε βρει). Σ’ αυτές τις πραγματικά δύσκολες ώρες για την ήπειρό μας ας πενθήσει ο καθένας όπως επιθυμεί. Να μην υποκύψουμε όμως στον παραλογισμό, τον φόβο και τον σκοταδισμό. Και ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι να έχουμε συνεχώς στο νου μας την Ευρώπη και ό,τι αυτή πρεσβεύει διαχρονικά.
Το Proust & Kraken αφιερώνει το εξώφυλλο αυτό στη μνήμη αυτών που χάθηκαν στο Παρίσι στις 13 Νοεμβρίου 2015.
Κεφάλαιο 1
Το ποσό ήταν απίστευτο – 5.700.000 κορόνες· αδύνατον να το πάρω στα σοβαρά. Υπέθεσα πως θα ήταν κάποιο από εκείνα τα πλαστά τιμολόγια που ακούμε στην τηλεόραση και διαβάζουμε στις εφημερίδες. Αδίστακτες επιχειρήσεις που προσπαθούν να εξαπατήσουν ανθρώπους, συχνά ηλικιωμένους, και να τους φάνε τα λεφτά.
Mόνο ένας συγγραφέας, που είναι παράλληλα πιανίστας και συνθέτης, θα μπορούσε να γράψει τόσο μελωδικά βιβλία, όπως είναι «Η λέσχη των νέων πιανιστών» και «Το ποτάμι». Σας προτείνω, πριν αρχίσετε να διαβάζετε την παρουσίαση αυτή, να πάτε στο τέλος της ανάρτησης και να βάλετε ως υπόκρουση κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης κάποιο από τα μοναδικά κομμάτια κλασικής μουσικής, που παρελαύνουν στα βιβλία αυτά. Πάμε, λοιπόν, ένα όμορφο, μουσικό, λογοτεχνικό ταξίδι στο Όσλο της Νορβηγίας, στα τέλη της δεκαετίας του ’60 μαζί με τον Άξελ, την Άνια, τη Ρεμπέκα, τη Μαργκρέτε Ιρένε και τον Φέρντιναντ, τα ταλαντούχα εκείνα παιδιά που ήθελαν με τη μουσική τους να κατακτήσουν τον κόσμο, να μάθουν τον εαυτό τους, να ερμηνεύσουν τα πράγματα και παράλληλα να ζήσουν, με κάποια από αυτά να τα καταφέρνουν και κάποια όχι.
Κεφάλαιο 1
Μάριος
Τον συλλάβανε στην έξοδο του θεάτρου, αν μπορεί να το πει κανείς θέατρο το «Αλάμπρα»: όλος ο θίασος, όπως βγήκανε από την πρόβα, με τα κοστούμια οι περισσότεροι. Ο Μάριος ντυμένος Άλγκερνον Μονκρήφ, δηλαδή αντικαταστάτης του ηθοποιού που θα έπαιζε κανονικά τον Άλγκερνον αλλά δεν είχε εμφανιστεί καθόλου στην πρόβα – αυτόν τον είχανε συλλάβει στο Μπεζεστένι, την αγορά της Καισάρειας, το πρωί της ίδιας μέρας.
