«Αξιότιμε Θνητέ:
Δεν με έχουν πιάσει ποτέ ούτε και πρόκειται να με πιάσουν. Δεν με έχουν δει ποτέ, εφόσον είμαι αόρατος, ομοιόμορφος σαν τον αιθέρα που περιβάλλει τη γη σας. Δεν είμαι ανθρώπινο πλάσμα, αλλά πνεύμα και δαίμονας από την πιο καυτή Κόλαση. Είμαι αυτός που εσείς, οι κάτοικοι της Ορλεάνης, και η ανόητη αστυνομία σας αποκαλούν Πελεκητή».
«Αν ο πύργος κείτονταν στην πεδιάδα της Σενναάρ, θα χρειάζονταν δυο μέρες για να περπατήσεις από τη μια άκρη ως την άλλη. Όσο ο πύργος είναι όρθιος, χρειάζεται ένας ολόκληρος μήνας και μισός για να ανεβείς από τη βάση στην κορυφή του χωρίς άλλα βάρη. Αλλά λίγοι ανεβαίνουν στον πύργο με άδεια χέρια· το βήμα των περισσότερων το βραδύνει το καρότσι με τα τούβλα που τραβούν πίσω τους. Τέσσερις μήνες περνούν από τη μέρα που θα το πάρουν από εκεί για να γίνει μέρος του πύργου».
«Τι είναι η λογοτεχνία;»
Με αυτό το ερώτημα, που αποτελεί και τον τίτλο του πρώτου από τα σαράντα κεφάλαια του βιβλίου του, ξεκινάει ο ακαδημαϊκός John Sutherland το συναρπαστικό λογοτεχνικό του ταξίδι στην ιστορία του βιβλίου και της λογοτεχνίας και μας παρασύρει μαζί του χωρίς να κουράζει ούτε στιγμή με πομπώδεις φράσεις και αφορισμούς, που έχουμε λίγο πολύ συνηθίσει σε αντίστοιχα εγχειρήματα. Και καταφέρνει ο συγγραφέας έναν άθλο: όχι μόνο να περιορίσει σε 400 μόνο σελίδες ένα από τα ομορφότερα κεφάλαια του ανθρώπινου πολιτισμού, την ιστορία της λογοτεχνίας, από τις απαρχές της έως
