«Ο άντρας της κοντεύει να επιστρέψει. Θα την πιάσει αυτή τη φορά.
Δεν υπάρχει ούτε μία κουρτίνα, ούτε ένα στόρι στον αριθμό 212 – στο σπίτι, βαμμένο στο κόκκινο της σκουριάς, που κάποτε, μέχρι πρόσφατα, φιλοξενούσε τους νιόπαντρους Μοτ, ώσπου χώρισαν. Ποτέ δεν γνώρισα τους Μοτ αλλά πού και πού τους τσεκάρω στο διαδίκτυο: το προφίλ του στο Linkedin, τη σελίδα της στο Facebook. Η λίστα γάμου τους στο Macy’s εξακολουθεί να υπάρχει. Ακόμα θα μπορούσα να τους πάρω δώρο μαχαιροπίρουνα.
Όπως έλεγα: ούτε μία κουρτίνα. Έτσι, το κοκκινωπό χοντροκομμένο σπίτι στο αριθμό 212 κοιτάζει ανέκφραστο τον δρόμο, κι εγώ κοιτάζω εκείνο, και βλέπω την κυρία της έπαυλης να οδηγεί τον εργολάβο στον ξενώνα. Μα τι συμβαίνει με αυτό το σπίτι; Είναι εκεί που πηγαίνει η αγάπη να πεθάνει.»
Είχα κουραστεί με τους αναξιόπιστους αφηγητές. Είχα κουραστεί και με τα βιβλία που είχαν στον τίτλο τη λέξη «γυναίκα» ή «κορίτσι». Κάτι όμως οι ενθουσιώδεις κριτικές, κάτι οι παραλληλισμοί με τον Σιωπηλό Μάρτυρα του Χίτσκοκ (απ’ τις πιο ατμοσφαιρικές και αγαπημένες μου ταινίες), αποφάσισα να διαβάσω και εγώ το Η γυναίκα στο παράθυρο. Και όχι μόνο δεν μετάνιωσα, αλλά ήταν ένα απ’ τα καλύτερα μυθιστορήματα του είδους. Με το βιβλίο αυτό πέρασα στιγμές γνήσιας αναγνωστικής απόλαυσης.
Η Άννα Φοξ, παιδοψυχολόγος, ζει σε ένα υπέροχο σπίτι στο Μανχάταν. Παίρνει ψυχοφάρμακα, πίνει αμπελώνες ολόκληρους Merlot και βλέπει απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ κλασικές νουάρ ταινίες (κρατήστε σημειώσεις, αφού οι ταινίες που αναφέρονται στο βιβλίο είναι αριστουργήματα). Ήδη από την αρχή μαθαίνουμε ότι πάσχει από αγοραφοβία. Είναι σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο κλεισμένη στο σπίτι και η μόνη της επαφή με τον έξω κόσμο είναι αφενός η παρακολούθηση των γειτόνων της μέσα από τον πανίσχυρο φακό μιας φωτογραφικής μηχανής και αφετέρου τα social media, όπου μέσα από μια πλατφόρμα συνομιλεί με άλλους ανθρώπους που πάσχουν από ψυχικές ασθένειες. Μια μέρα βλέπει ή νομίζει ότι βλέπει έναν φόνο. Και εκεί ξεκινάει ο αγώνας της να πείσει την αστυνομία ότι πράγματι έχει διαπραχθεί ο φόνος της συζύγου του γείτονά της. Η εξάρτησή της ωστόσο από ισχυρά αντικαταθλιπτικά και ο αλκοολισμός της την καθιστούν εντελώς αναξιόπιστη μάρτυρα, με αποτέλεσμα να επιχειρήσει να βρει την άκρη του νήματος μόνη της, ενώ δεν μπορεί να κάνει ούτε δύο μέτρα έξω απ’ το σπίτι της!
Το βιβλίο είναι εξαιρετικό. Από τα πρώτα κεφάλαια καταλαβαίνεις ότι δεν έχεις να κάνεις με άλλη μία αναξιόπιστη γυναίκα πρωταγωνίστρια που βλέπει μια δολοφονία. Η ηρωίδα μόνο χάρτινη δεν είναι. Εξελίσσεται σελίδα τη σελίδα. Υποθέτω ότι σε αυτό βοήθησε πολύ το γεγονός ότι και ο ίδιος ο συγγραφέας υπέφερε από αγοραφοβία, όπως έχει δηλώσει σε συνέντευξή του. Η πλοκή είναι καλή με σοφά δοσμένες ανατροπές (η μία με συγκλόνισε!) και αγωνία που χτυπάει κόκκινο. Η γλώσσα του πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα είναι επίσης λεπτοδουλεμένη. Διαβάζοντας το μυθιστόρημα, το «βλέπεις» ήδη στην οθόνη: θα γυριστεί από τo FOX.
Θα περάσετε μια υπέροχη Κυριακή διαβάζοντάς το. Και όταν λέω «Κυριακή», το εννοώ. Καμία άλλη μέρα δεν πρέπει να το αρχίσετε, αλλιώς θα πρέπει να μείνετε σπίτι μέχρι να το τελειώσετε!
O συγγραφέας
O συγγραφέαςΟ ΕΪ ΤΖΕΪ ΦΙΝ γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη αλλά έζησε για δέκα χρόνια στην Αγγλία πριν επιστρέψει στην πατρίδα του. Έχει συνεργαστεί με τους Los Angeles Times, την Washington Post και το Times Literary Supplement. Η γυναίκα στο παράθυρο, το πρώτο του μυθιστόρημα, πρόκειται να κυκλοφορήσει σε 38 χώρες.
Έγραψαν για το βιβλίο
- https://www.lifo.gr/guide/book_reviews/1758
- http://www.diavasame.gr/page.aspx?itemID=PPG1386_2985
- http://anagnostria.blogspot.com/2018/03/blog-post.html
- https://www.washingtonpost.com/entertainment/books/next-years-gone-girl-perhaps-the-woman-in-the-window-lives-up-to-the-hype/2017/12/15/588b91ca-dec0-11e7-bbd0-9dfb2e37492a_story.html?noredirect=on&utm_term=.f469d4b65df8
