«Δεν ήταν πια πάνω στο πλοίο. Ακόμα όμως ένιωθε το κούνημα πότε στα δεξιά και πότε στα αριστερά να του ανακατεύει το στομάχι. Στα αυτιά του ήρθε το σφύριγμα του ανέμου και το σώμα του αναδεύτηκε στο σκληρό κρεβάτι. Πόνος διαπέρασε τη ραχοκοκαλιά του, κάνοντάς τον ν’ ανοίξει αμέσως τα μάτια. Η βοή του μανιασμένου αέρας το πέλαγος εγκλωβίστηκε ανάμεσα στο όνειρο και στην πραγματικότητα. Αμέσως άρχισε ν’ απομακρύνεται, ώσπου σε λίγα δευτερόλεπτα δεν ακουγόταν τίποτα, παρά ένα απαλό θρόισμα, σαν αεράκι που συνέχιζε να ταξιδεύει στα βουνά, για να καταλήξει στις πεδιάδες με τα νωπά στάχυα και το χλωρό τριφύλλι».
Aντώνης Αγγελάκης
Εκδόσεις Καστανιώτη
Το βιβλίο αυτό το αγόρασα εδώ και καιρό. Ήταν από τα βιβλία που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον με το θέμα τους και περίμενα πώς και πώς να το διαβάσω στις διακοπές του Πάσχα, αφού διαδραματίζεται τη Σαρακοστή και κορυφώνεται τη Μεγάλη Εβδομάδα. Παρά το μάλλον τραβηγμένο τέλος και τον όγκο του (θα το ήθελα μικρότερο αλλά έτσι το ήθελε ο συγγραφέας οπότε το τί θέλει ο καθένας μας καμία σημασία δεν έχει) το βιβλίο είναι αγωνιώδες και ατμοσφαιρικό, ενώ με βεβαιότητα σας λέω ότι οι λάτρεις του θρησκευτικού θρίλερ (αλήθεια πόσα έχουν γραφτεί στην Ελλάδα; Το Πανδαιμόνιο του Ακρίβου από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο μου έρχεται στο μυαλό και το Διαταραχές τα Μετέωρα του Αποστολίδη από την Ωκεανίδα) θα ενθουσιαστούν.
…συνωμοσίες και έρωτες, ένας αντισυμβατικός Αρχιμανδρίτης-ντετέκτιβ, τάγματα και φόνοι, εκκλησίες που εμφανίζονται και εξαφανίζονται, φαντάσματα και νεκροζώντανοι, όλα συνυπάρχουν στο τόσο διασκεδαστικό αυτό μυθιστόρημα…
Βρισκόμαστε στο έτος 1927 και είναι Κυριακή της Τυρινής. Οι διαμάχες μεταξύ των υποστηρικτών του νέου και του παλαιού ημερολογίου είναι ακόμα έντονες. Στη Σαντορίνη φτάνει ως απεσταλμένος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών ο Αρχιμανδρίτης Δανιήλ. Σκοπός του είναι να διαπιστώσει αν έχει γίνει ομαλά η μετάβαση από το παλαιό στο νέο και να ενημερώσει σχετικά τον Αρχιεπίσκοπο. Περίεργοι θάνατοι και διάφορες φήμες για ζωντανούς-νεκρούς ταράζουν το νησί, ενώ φαίνεται πως θεολογικά το ζήτημα της διαμάχης μεταξύ των υποστηρικτών του νέου και αυτών του παλαιού ημερολογίου θα λυθεί από τα πρακτικά της Ά Οικουμενικής Συνόδου που φημολογείται ότι τα έχει κάποιο Τάγμα της Σαρακοστής. Εν τω μεταξύ μια περίεργη ομίχλη έχει σκεπάσει το νησί συντείνοντας στη δημιουργία της ατμόσφαιρας. Αυτά και άλλα πολλά συμβαίνουν στο καθηλωτικό μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Ντερπούλη που έπεσε στα χέρια μου εννέα ολόκληρα χρόνια από την έκδοσή του.
Ενδιαφέρουσα εκκλησιαστική ιστορία και δύσκολα εκκλησιαστικά ζητήματα, συνωμοσίες και έρωτες, ένας αντισυμβατικός Αρχιμανδρίτης-ντετέκτιβ, τάγματα και φόνοι, εκκλησίες που εμφανίζονται και εξαφανίζονται, φαντάσματα και νεκροζώντανοι, όλα συνυπάρχουν στο τόσο διασκεδαστικό αυτό μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Ντερπούλη, που ευτυχώς, αν και αργά, έφτασε στα χέρια μου και μου κράτησε συντροφιά αυτό το Πάσχα. Δεν ξέρω αν είναι εξαντλημένο ή όχι. Αξίζει να το αναζητήσετε και σίγουρα αξίζει να το διαβάσετε.
Ο συγγραφέας
Ο Αλέξανδρος Ντερπούλης γεννήθηκε στην Αθήνα Το πρώτο του μυθιστόρημα, Στη σκιά των πύργων (2000), έχει μεταφραστεί στα ιταλικά. Το νησί κάτω από την ομίχλη είναι το δεύτερο μυθιστόρημά του.
