«Την παρακολούθησα να μπαίνει στον σταθμό της Φλωρεντίας. Άνοιξε την τζαμένια πόρτα κι έπειτα, ανεβαίνοντας το βαγόνι, κοίταξε ολόγυρα και έριξε αμέσως το σακίδιό της στο αδειανό κάθισμα δίπλα στο δικό μου. Έβγαλε το δερμάτινο μπουφάν της, ακούμπησε κάτω την αγγλόφωνη έκδοση τσέπης που διάβαζε, και σωριάστηκε στο κάθισμα που βρισκόταν διαγωνίως απέναντι απ’ το δικό μου μ’ ένα ανυπόμονο, δύστροπο ξεφύσημα. Μου θύμισε κάποια που είχε μια έντονη λογομαχία λίγα δευτερόλεπτα μόλις προτού επιβιβαστεί και ακόμη σιγόβραζε από τα αιχμηρά λόγια που είχε ξεστομίσει ή είχε ακούσει στο τηλέφωνο, προτού το κλείσει. Το σκυλί της, που προσπαθούσε να το κρατήσει σταθερό ανάμεσα στους αστραγάλους της κρατώντας ένα κόκκινο λουρί τυλιγμένο γύρω από τη γροθιά της, έδειχνε όχι λιγότερο νευρικό από εκείνη».
Ετικέτα: ANDRE ACIMAN
5 χρόνια Proust & Kraken
Συμπληρώθηκαν πέντε χρόνια από τότε που δημιουργήσαμε το Proust & Kraken! Μέσα σε αυτά τα χρόνια προτείναμε βιβλία και δικά μας εξώφυλλα, φιλοξενήσαμε συγγραφείς, ανοίξαμε διάλογο με τους αναγνώστες και γενικά κάναμε ό,τι μας ευχαριστούσε με γνώμονα πάντα την αγάπη για τα βιβλία. Στην εποχή των social media και της χρυσής εποχής της τηλεόρασης πολλά blogs για τη λογοτεχνία έκλεισαν. Σε πείσμα των καιρών, επιμένουμε δυναμικά να κρατήσουμε το Proust & Kraken για όλους εκείνους που λατρεύουν τα βιβλία.
Να με φωνάζεις με τ’ όνομά σου του André Aciman
«ΜΙΛΑΜΕ ΑΡΓΟΤΕΡΑ!» ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ, Η ΦΩΝΗ, ΤΟ ΥΦΟΣ.
Δεν είχα ακούσει κάποιον άλλον ως τότε να χρησιμοποιεί αυτή τη φράση ως αποχαιρετισμό. Ακουγόταν σκληρή, βάναυση και απορριπτική, με τη συγκαλυμμένη αδιαφορία όσων μπορεί και να μη νοιάζονται αν θα σε ξαναδούν ποτέ.