«Ψάχνεις για λεφτά λοιπόν»; το αγόρι που το έλεγαν Κρόου ρωτάει με τη χαρακτηριστική αργόσυρτη φωνή του. Το είδος της φωνής που έχεις το πρωί, αγουροξυπνημένος, με στόμα ακόμα μουδιασμένο και στεγνό. Εκείνος όμως προσποιείται. Είναι εντελώς ξύπνιος, όπως πάντα. Κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά. «Πόσα;» Κάνω τους υπολογισμούς με τον νου μου. «Γύρω στις 400.000 γεν σε μετρητά, συν τα χρήματα που μπορώ να σηκώσω από το μηχάνημα αυτόματης ανάληψης. Ξέρω πως δεν είναι πολλά, αλλά πρέπει να είναι αρκετά. Προς το παρόν».
Ετικέτα: ΙΑΠΩΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
The strange library του Haruki Murakami
«The library was even more hushed than usual. My new leather shoes clacked against the gray linoleum. Their hard, dry sound was unlike my normal footsteps. Every time I get new shoes, it takes me a while to get used to their noise. A woman I’d never seen before was sitting at the circulation desk, reading a thick book. It was extraordinarily wide. She looked as if she were reading the right-hand page with her right eye, and the left-hand page with her left.»
The lake της Μπανάνα Γιοσιμότο
©Y.Shimizu/©JNTO
«The first time Nakajima stayed over, I dreamed of my dead mom. Maybe it has having him in the room that did it, after having been alone so long. I hadn’t slept next to anyone since my dad and I stayed in my mom’s hospital room. I kept waking up and then, relieved that she hadn’t stopped breathing, going back to sleep…Αnd it occurred to me that I was surrounded by people who could die at any minute, and in some odd way their presence made me feel more at ease here, in the hospital, than I did outside. When things get really bad, you take comfort of the placeness of a place».