ΝΟΥΒΕΛΑ

NON FICTION, ΝΟΥΒΕΛΑ

Μικρές αυτοκρατορίες – ΜURATTI / Ένας αποχαιρετισμός του Χρήστου Αστερίου

Δημοσιεύτηκε από Nikos Grigoriadis
Άποψη του σταθμού Φρίντριχστρασε. Καρτ ποστάλ του 1910. Από το αρχείο του συγγραφέα.

Πώς καλύπτεις τα κενά σε μια αληθινή ιστορία, όταν υπάρχουν γι’ αυτήν μόνο ελάχιστα τεκμήρια; Πώς αφηγείσαι τη ζωή μιας καπνοβιομηχανίας, η οποία δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και επιβίωσε έως το 1977, όταν οι μόνες αποδείξεις γι’ αυτή είναι δυο-τρεις φωτογραφίες, ελάχιστες διαφημίσεις και αφίσες, δικόγραφα από μία αντιδικία προσβολής του φημισμένου της σήματος; Πώς να μην αναρωτηθείς μήπως ο κεκαλυμμένος λόγος πίσω από την ανάρτηση φωτογραφιών των μικρών ζωών μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι στην πραγματικότητα αφενός η επιθυμία μας να «υπάρξουμε» και μετά, αφετέρου να βοηθήσουμε αυτούς τους λίγους, οι οποίοι θα θελήσουν να αφηγηθούν τις σημαντικές γι’ αυτούς -ασήμαντες για τους πολλούς- ζωές μας;

ΝΟΥΒΕΛΑ

Απόσταση ασφαλείας της Σαμάντα Σβέμπλιν

Δημοσιεύτηκε από Nikos Grigoriadis
Photo by Henrik H on Unsplash

«ΕΙΝΑΙ σαν σκουλήκια.
Τι είδους σκουλήκια;
Σαν σκουλήκια, παντού.
Το αγόρι είναι αυτό που μιλά, μου λέει τις λέξεις στο αυτί. Εγώ είμαι εκείνη που ρωτά. Σκουλήκια στο σώμα;
Ναι, στο σώμα.
Γεωσκώληκες;
Όχι, άλλου είδους σκουλήκια.
Είναι σκοτεινά και δεν μπορώ να δω. Τα σεντόνια είναι τραχιά, διπλώνονται κάτω από το κορμί μου. Δεν μπορώ να κουνηθώ, λέω.Τα σκουλήκια φταίνε. Πρέπει να είσαι υπομονετική και να περιμένεις. Και ενώ περιμένεις, πρέπει να βρεις την ακριβή στιγμή όπου γεννιούνται τα σκουλήκια.
Γιατί;
Γιατί είναι σημαντικό, είναι πολύ σημαντικό για όλους.
Προσπαθώ να συγκατανεύσω, αλλά το σώμα μου δεν ανταποκρίνεται.
Τι άλλο συμβαίνει στον κήπο του σπιτιού; Εγώ είμαι στον κήπο;
Όχι, δεν είσαι, αλλά είναι η Κάρλα, η μητέρα σου.
Τη γνώρισα πριν από λίγες μέρες, μόλις φτάσαμε στο σπίτι.»

ΝΟΥΒΕΛΑ

Το στρίψιμο της βίδας του Χένρι Τζέιμς

Δημοσιεύτηκε από Nikos Grigoriadis
photo by Εrik Μuller

«Καθισμένοι γύρω απ’ το τζάκι, είχαμε ακούσει την ιστορία με αρκετά κομμένη την ανάσα, εκτός, όμως, από την εύλογη διαπίστωση ότι ήταν τρομακτική, όπως όφειλε να είναι κάθε παράξενη διήγηση Παραμονή Χριστουγέννων σε ένα παλιό σπίτι, δε θυμάμαι να έγιναν άλλα σχόλια, μέχρι που κάποιος υπέδειξε ότι ήταν η μοναδική περίπτωση που είχε ακούσει στην οποία τύχαινε τέτοια υπερφυσική εμπειρία σε παιδί. Το συγκεκριμένο περιστατικό είχε συμβεί σε ένα παλιό σπίτι, καλή ώρα σαν αυτό στο οποίο βρισκόμασταν τώρα εμείς μαζεμένοι: μια οπτασία, φρικιαστική, εμφανίστηκε σε ένα μικρό αγόρι που κοιμόταν στο δωμάτιο μαζί με τη μητέρα του κι εκείνο την ξύπνησε έντρομο∙ την ξύπνησε όχι για να του διαλύσει τους φόβους και να το βοηθήσει να ξανακοιμηθεί, μα για να αντικρίσει και η ίδια με τα μάτια της, όπως κι έγινε, το θέαμα που τόσο τον είχε ταράξει.»

ΝΟΥΒΕΛΑ

Η θλίψη είναι ένα πράγμα με φτερά του Max Porter

Δημοσιεύτηκε από Nikos Grigoriadis
photo by David cohen

«Πάνω στο μαξιλάρι μου υπάρχει ένα φτερό.
Τα μαξιλάρια τα φτιάχνουν με φτερά, κοιμήσου.
Είναι ένα μεγάλο, μαύρο φτερό.
Έλα να κοιμηθείς στο κρεβάτι μου.
Και στο δικό σου μαξιλάρι υπάρχει ένα φτερό.
Ας αφήσουμε τα φτερά εκεί που είναι
κι ας κοιμηθούμε καταγής».

ΝΟΥΒΕΛΑ

Η ιδιωτική ζωή των δέντρων του Αlejandro Zambra

Δημοσιεύτηκε από PROUSTKRAKEN
© Odan Jaeger

«Ο Χουλιάν διασκεδάζει τη μικρή με την «Ιδιωτική ζωή των δέντρων», μια σειρά παραμύθια που σκάρωσε για να τη νανουρίζει. Κεντρικοί ήρωες των παραμυθιών είναι μια λεύκα κι ένα μπαομπάμπ που, τις νύχτες, όταν δεν τα βλέπει κανείς, κουβεντιάζουν για φωτοσυνθέσεις, για σκίουρους ή για τα αναρίθμητα πλεονεκτήματα του να είσαι δέντρο και όχι άνθρωπος ή ζώο, ή όπως λένε τα ίδια, ηλίθιος τσιμεντένιος όγκος».

ΝΟΥΒΕΛΑ

Έπρεπε να είχες φύγει του Ντάνιελ Κέλμαν

Δημοσιεύτηκε από PROUSTKRAKEN
© Paul Itkin

«Η Γιάννα και η Έλλα κάνουν διπλό ποδήλατο σ’ έναν επαρχιακό δρόμο. Ο ήλιος λάμπει, τα στάχυα κυματίζουν, ευχάριστη μουσική. Η Έλλα κάθεται μπροστά και οδηγεί, η Γιάννα έχει τα χέρια απλωμένα, κοντινό πλάνο: μισοκλείνουν τα μάτια στη λιακάδα ευτυχισμένες. Και τότε το ποδήλατο πατάει πάνω σε μια πέτρα, βγαίνει απ’ τον δρόμο και τουμπάρει. Μικρές κραυγές πόνου και ξεφωνητά. Fade out στη μουσική, μαύρο, τίτλοι αρχής. Και τώρα μένει να πετύχω το σωστό ύφος».

ΝΟΥΒΕΛΑ

Μoderato Cantabile της Mαργκερίτ Ντιράς

Δημοσιεύτηκε από PROUSTKRAKEN
© Clark Young

«-Διαβάζεις, παρακαλώ, αυτό που γράφει στο πάνω μέρος της παρτιτούρας σου; ρώτησε η κυρία

– Moderato Cantabile, είπε το παιδί.

Η κυρία υπογράμμισε αυτή την απάντηση χτυπώντας μια φορά με το μολύβι πάνω στα πλήκτρα. Το παιδί έμεινε ασάλευτο, το κεφάλι στραμμένο στην παρτιτούρα του.

– Και τι θέλει να πει moderato cantabile;

ΝΟΥΒΕΛΑ

Έξω χιονίζει του Σάκη Σερέφα

Δημοσιεύτηκε από PROUSTKRAKEN
© moritz320

«Τη χρονιά εκείνη, είχαν έρθει ξανά στη μόδα οι πνευματιστικές συγκεντρώσεις και τα παντελόνια καμπάνα. Μέσα στο αμφιθέατρο Ράδιο Σίτυ, το μέντιουμ Νίνα είχε πάρει τη θέση της στη σκηνή, καθισμένη σε μια βελούδινη μπερζέρα. Τα φώτα έχουν χαμηλώσει και χίλιοι τριακόσιοι πέντε θεατές σβήνουν τα κινητά τους και σταματούν τους ψιθύρους. Μια βαριά σιωπή απλώνεται στην αίθουσα σαν παχύρευση μπεσαμέλ, πτερύγιο από σαλάχι ή στίχος νομπελίστα ποιητή. Έτος 2015. Θεσσαλονίκη. Είναι Δεκέμβριος και η φημισμένη υγρασία της πόλης βρίσκεται στο 81%, δηλαδή ευνοεί την εμφάνιση του εκτοπλάσματος, τους πονοκεφάλους και τον εσωτερικό μονόλογο. Περιττό να αναφερθεί πως έξω χιονίζει. Ας αναφερθεί όμως: έξω χιονίζει».

ΝΟΥΒΕΛΑ

To Σπίτι του Γιώργου Μητά

Δημοσιεύτηκε από PROUSTKRAKEN
© Derek Jones

«Αξιότιμε κύριε Βελισάρη, έχω τη χαρά να σας γνωστοποιήσω, δια της παρούσης ηλεκτρονικής επιστολής, την ευαρέσκειά μου για το διήγημα με τίτλο «Μια μέρα από τη ζωή του ποιητή Α.Χ.» που μου αποστείλατε. Αυτό σημαίνει ότι γίνεστε δεκτός. Το κείμενό σας υπήρξε επαρκές διαπιστευτήριο, ένα πολλά υποσχόμενο δείγμα γραφής, και σας δίνει την ευκαιρία να βρεθείτε σύντομα κοντά μας, με μόνη σκευή την πνευματική σας οξυδέρκεια και την ετοιμοπόλεμη φαντασία σας».