Θάλασσα + παρέα (ερωτική – φιλική) + βιβλίο = happiness
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς φτιάχνουν τώρα βαλίτσες και πόσοι είναι ήδη στη θάλασσα. Είτε ανήκετε στην πρώτη κατηγορία, είτε στη δεύτερη τρέξτε στο κοντινότερο βιβλιοπωλείο, για να ταξιδέψετε με τον ωραιότερο τρόπο που έχει σκεφτεί το μυαλό του ανθρώπου, τα βιβλία. Το Proust & Kraken επιλέγει για άλλο ένα καλοκαίρι μερικά απ’ τα καλύτερα βιβλία που κυκλοφόρησαν μέχρι σήμερα. Να περάσετε φανταστικά όπου κι αν βρίσκεστε!
1.
Εξώφυλλο: Δάφνη Κουγέα
Εκδόσεις Ποταμός
Η ιστορία ενός γάμου του Geir Gulliksen
Θα μου πεις για μας;
Για μας;
Να μου μιλήσεις σαν να μην ήξερα τίποτα.
Ήμασταν ζευγάρι.
Ναι. Και;
Ήμασταν γυναίκα και άντρας. Ήμασταν παντρεμένοι.
Και ύστερα;
Ήμασταν μητέρα και πατέρας. Είχαμε παιδιά μαζί.
Δεν λέω αυτό. Πες για μας. Τι έγινε μ’ εμάς;
Zoύσαμε μαζί.
Προσέχαμε ο ένας τον άλλο;
Tι εννοείς; Ναι φυσικά.
Όμως μια μέρα.
Όμως μια μέρα τι; Nα πω γι’ αυτό;
Πρέπει να μου πεις τί έγινε μ’ εμάς. Δεν το καταλαβαίνω.
Ούτε εγώ μπορώ να πω ότι πολυκαταλαβαίνω.
Ένας άντρας προσπαθεί να κατανοήσει τους λόγους που τον οδήγησαν στο χωρισμό με τη γυναίκα του. Δανείζεται λοιπόν αφηγηματικά τη φωνή της. Τί συμβαίνει όταν κάποιοι παύουν να αγαπιούνται; Η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή. Εξαιρετικό εξώφυλλο!
2.
Φράνκενστάιν της Μέρι Σέλεϊ
Πόσους και πόσους συγγραφείς δεν επηρέασε το αριστούργημα αυτό της Μέρι Σέλεϊ. Δε χρειάζεται να πούμε κάτι για την ιστορία, αφού είναι γνωστή σε όλους. Πόσοι όμως από εμάς έχουμε διαβάσει τις συγκλονιστικές σελίδες ενός δημιουργού και ενός δημιουργήματος που χαράσσονται απευθείας στο μυαλό και την καρδιά; Με διαφορά το ωραιότερο εξώφυλλο που κυκλοφόρησε φέτος! Εύγε!
3.
Άντα του Αntoine Bello
Ένα ανδροειδές υποψήφιο για Νομπέλ λογοτεχνίας; Πόσο μακριά είμαστε από αυτή την ημέρα; Με τη μορφή του (συναρπαστικού page turner) αστυνομικού μυθιστορήματος, ο Antoine Bello εξερευνά με απολύτως επιτυχημένο τρόπο τα όρια της τεχνητής νοημοσύνης και της λογοτεχνίας. Γνωστός από τους Παραχαράκτες και τους Ιχνηλάτες (όλα από τις Εκδόσεις Πόλις) μάς δίνει θεωρώ το καλύτερό του μυθιστόρημα.
4.
Τσάι στη Σαχάρα του Paul Bowles
«Ξύπνησε, άνοιξε τα μάτια του. Το δωμάτιο δεν του θύμιζε σχεδόν τίποτα∙ ήταν υπερβολικά βυθισμένος στην ανυπαρξία απ’ την οποία είχε μόλις επιστρέψει. Δεν είχε ούτε την ενέργεια να προσδιορίσει τη θέση του στον χρόνο και τον χώρο, αλλά ούτε και την επιθυμία για κάτι τέτοιο. Βρισκόταν κάπου και είχε γυρίσει εκεί από του πουθενά, διασχίζοντας αχανείς εκτάσεις∙ στον πυρήνα της συνείδησής του υπήρχε η βεβαιότητα μιας ατελείωτης θλίψης, αλλά η θλίψη ήταν καθησυχαστική, γιατί μόνο αυτή δεν του ήταν ξένη. Δεν είχε ανάγκη από άλλη παρηγοριά. Μέσα στην απόλυτη αποχαύνωση, στην απόλυτη χαλάρωση, έμεινε για λίγο τελείως ακίνητος κι έπειτα αφέθηκε ξανά σε έναν από εκείνους τους φευγαλέους, ελαφριούς ύπνους που ακολουθούν έπειτα από έναν βαθύ και παρατεταμένο.».
Η πρώτη παράγραφος με έκανε αμέσως να βάλω το κλασικό πια Τσάι στη Σαχάρα στη βαλίτσα. Εσάς; Μust-read! Επίσης να πούμε ότι αγαπάμε εξώφυλλο!
5.
Μορφωμένη της Τara Westover
Eκδόσεις Ίκαρος
Από τα πιο σημαντικά βιβλία που εκδόθηκαν φέτος. Η αυτοβιογραφία της Τara Westover και ο αγώνας της από το σκοταδιστικό περιβάλλον του σπιτιού της (οικογένεια φονταμενταλιστών Μορμόνων που δεν αναγνωρίζει την αξία της επιστήμης και της μόρφωσης) μέχρι το πανεπιστήμιο του Cambridge. Συγκλονιστικό!
6.
Σκοτεινό Δάσος του Liu Cixin
«Το καστανό μυρμήγκι είχε ήδη ξεχάσει πού βρισκόταν το σπίτι του. Για τη Γη, που εκείνη την ώρα σουρούπωνε, και για τ’ αστέρια που μόλις είχαν αρχίσει να ξεπροβάλλουν στον ουρανό, το χρονικό διάστημα μπορεί να ήταν αμελητέο, όπως για το μυρμήγκι έμοιαζε με αιώνες. Τις μέρες του παρελθόντος, που είχαν πια ξεχαστεί, ο κόσμος του είχε ανατραπεί.»
Απ’ τους πιο σημαντικούς συγγραφείς βιβλίων επιστημονικής φαντασίας, ο Κινέζος Liu Cixin μάς χαρίζει το δεύτερο μέρος της τριλογίας που ξεκίνησε με το Πρόβλημα των Τριών Σωμάτων (από τις Eκδόσεις SEΛΙΝΙ). Αν δεν το έχετε διαβάσει σταματήστε ό,τι κάνετε και αρχίστε το τώρα! Το Σκοτεινό Δάσος είναι η συνέχειά του.
Φανταστείτε ότι υπάρχει εξωγήινος πολιτισμός και ότι έχουμε 450 χρόνια μέχρι την άφιξή του στη Γη, για να προετοιμαστούμε ως ανθρωπότητα και να προφυλάξουμε τον δικό μας πολιτισμό απ’ την καταστροφή. Ένα βιβλίο που δεν το αφήνεις από τα χέρια σου μέχρι να φτάσεις στην τελευταία σελίδα. Φυσικά ανυπομονούμε για την ολοκλήρωση της τριλογίας.
7.
Πλην του Αndrew Sean Greer
«Απ’ τη δική μου οπτική γωνία, η ιστορία του Άρθουρ Πλην δεν εξελίσσεται τόσο άσχημα. Δείτε τον: κάθεται κάπως σφιγμένος στον βελούδινο στρογγυλό καναπέ, στον προθάλαμο ενός ξενοδοχείο, φορώντας ανοιχτό μπλε κοστούμι και λευκό πουκάμισο, με το ένα πόδι πάνω στο άλλο. Το ένα απ’ τα καλογυαλισμένα μοκασίνια του κρέμεται απ’ τα δάχτυλα του ποδιού του. Είναι μια στάση νεανική. Η λιγνή σκιά του έχει διατηρήσει, πράγματι, τις γραμμές της νεότητάς του, όμως τώρα που κοντεύει τα πενήντα, ο Πλην θυμίζει τα μπρούντζινα αγάλματα στα δημόσια πάρκα, τα οποία ξεθωριάζουν όμορφα με το πέρασμα του χρόνου, ώσπου στο τέλος γίνονται ασορτί με τα δέντρα, εκτός από ένα σημείο στο γόνατο που έχει την τύχη να διατηρεί τη λάμψη του, χάρη στα αδιάκοπα άγγιγμα τα των σχολιαρόπαιδων.».
Το Pulitzer είναι ένα βραβείο που δεν δίνεται εύκολα. Είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάζω στις διακοπές και μπορώ να σας πω ότι μέχρι τώρα περνάω υπέροχα με την ιστορία του Πλην. Ο ήρωας, λοιπόν, λαμβάνει μια μέρα πρόσκληση για τον γάμο του πρώην του. Για να αποφύγει να παρευρεθεί θα γυρίσει όλο τον κόσμο και θα μάθει ότι η ζωή είναι ωραία και μπορεί να αρχίσει ξανά και ξανά απ’ την αρχή. Feel-good! Τόσο feel-good! Και επιτέλους μια εξαιρετική κωμωδία (πόσο δύσκολο να γράψει κανείς ένα βιβλίο που να βγάζει γέλιο!). Και ένα υπέροχο εξώφυλλο που δυστυχώς δεν μάθαμε ποιος είναι ο δημιουργός (εννοώ το φυσικό πρόσωπο που το σχεδίασε).
Θερμή παράκληση στους εκδοτικούς οίκους να αναγράφουν πάντοτε τον/την δημιουργό των εξωφύλλων (που είναι πάντα φυσικό πρόσωπο!), για να ξέρουμε ποιοι σχεδιάζουν τα λίγα στη χώρα μας όμορφα εξώφυλλα βιβλίων. Ευχόμαστε λοιπόν να μάθουμε ποιος ή ποια το σχεδίασε.
8.
Παραπλάνηση της Κate Atkinson
Κατασκοπικό μυθιστόρημα από την Αtkinson; Γιατί όχι; Oι καλοί συγγραφείς μπορούν να γράψουν ό,τι θέλουν και να έχουν το ίδιο καλό αποτέλεσμα. Χιούμορ, αγωνία, Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, κατάσκοποι, φιλοναζιστές και μια εξηντάχρονη γυναίκα που έχει ζήσει πολλές ζωές με πολλές και άκρως ενδιαφέρουσες ιδιότητες. Εξαιρετικό!
9.
Άρθρο 353 του Ποινικού Κώδικα του Viel Tanguy
«Σε καμία θάλασσα του κόσμου, ακόμα και τόσο κοντά στην ακτή, δεν αρέσει σ’ έναν άνθρωπο να πέφτει στο νερό ντυμένος – η έκπληξη που αποτελεί για το σώμα η ξαφνική αλλαγή στοιχείου, καθώς την προηγούμενη στιγμή ο ίδιος άνθρωπος φλυαρούσε ανέμελα στον πάγκο ενός σκάφους, ετοιμάζοντας τα παραγάδια του στο πίσω κατάστρωμα, κι ύστερα, την αμέσως επόμενη στιγμή, να ξαφνικά ένας άλλος κόσμος, λίτρα αλμυρού νερού, το κρύο που σε μουδιάζει κι επιπλέον το βάρος των ρούχων που δυσκολεύει το κολύμπι.»
Ένα κοινωνικό και ατμοσφαιρικό νουάρ μυθιστόρημα, που εξετάζει τους λόγους που οδήγησαν έναν κανονικό άνθρωπο στο έγκλημα. Ενώπιον του ανακριτή, ο Μαρσιάλ Κερμέρ εξηγεί γιατί έγινε δολοφόνος του μεσίτη Αντουάν Λαζενέκ και εμείς παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα βήμα-βήμα τον Μαρσιάλ να οδηγείται στο έγκλημα. Page-turner! Φοβερό εξώφυλλο!
10.
Η ΔΥΝΑΜΗ της Νaomi Alderman
Σκεφθείτε να είχαν αντιστραφεί οι χιλιετίες σεξισμού και να κυβερνούσαν τον κόσμο οι γυναίκες. Ε αυτό το βιβλίο μάς περιγράφει με απολαυστικό τρόπο το αποτέλεσμα! Αξίζει φυσικά να διαβαστεί και από τα δύο φύλλα για διαφορετικούς λόγους!
11.
Ο διάβολος στη λευκή πόλη του Erik Larson
«Στο Σικάγο, στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα, ανάμεσα στους καπνούς της βιομηχανίας και στο κροτάλισμα των τρένων, ζούσαν δύο άντρες, και οι δύο όμορφοι και οι δύο γαλανομάτηδες και οι δύο ασυνήθιστα επιδέξιοι σε ό,τι είχαν επιλέξει να κάνουν. Ο καθένας τους εκπροσωπούσε ένα στοιχείο της μεγάλης δυναμικής που χαρακτήρισε την ορμητική πορεία της Αμερικής προς τον εικοστό αιώνα. Ο ένας ήταν αρχιτέκτονας και είχε χτίσει πολλά από τα σημαντικά οικοδομήματα της Αμερικής, ανάμεσά τους το Κτίριο Φλατάιρον στη Νέα Υόρκη και τον Σταθμό Γιούνιον στην πρωτεύουσα Ουάσινγκτον∙ ο άλλος ήταν δολοφόνος, ένας από τους πιο παραγωγικούς της Ιστορίας, και προάγγελος ενός αμερικανικού αρχέτυπου: του αστικού κατά συρροή δολοφόνου.»
Η ιστορία ενός αρχιτέκτονα, του Ντάνιελ Χάντσον Μπέρμαν, δημιουργού της περίφημης Λευκής Πόλης, γύρω από την οποία στήθηκε η Διεθνής Έκθεση του Σικάγου που έμεινε στην ιστορία και ενός κατά συρροή δολοφόνου, γιατρού στο επάγγελμα, που έδρασε την ίδια αυτή περίοδο. Ιστορία που διαβάζεται σαν μυθιστόρημα από τον μετρ του είδους Erik Larson (έχουμε γράψει στο blog για το εξαιρετικό του Στον κήπο με τα θηρία – Μεταίχμιο, ενώ κυκλοφορεί το άλλο συγκλονιστικό του βιβλίο, Βουβό Κύμα – Ίκαρος).
Να πάρετε και τα τρία! Είναι σ-υ-γ-κ-λ-ο-ν-ι-σ-τ-ι-κ-ά!
Ωραίο εξώφυλλο.
12.
Σιμπούμι του Trevanian
Θεωρείται κλασικό στο είδος του και όχι άδικα. Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στη Σαγκάη και την Ιαπωνία κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από έναν συγγραφέα που αποδεικνύει ότι ένα αστυνομικό μπορεί να είναι λογοτεχνία αξιώσεων.
13.
Φωτεινή πολιτεία του Αndres Barba
«Όταν με ρωτούν για τα 32 παιδιά που έχασαν τη ζωή τους στο Σαν Κριστόμπαλ, η απάντησή μου διαφοροποιείται ανάλογα με την ηλικία του συνομιλητή μου. Αν είναι συνομήλικός μου, του απαντώ πως το να κατανοείς δεν είναι παρά ένας τρόπος ανασύνθεσης αυτού που έχει δει κανείς μόνο αποσπασματικά∙ αν είναι νεότερος, τον ρωτάω αν πιστεύει στους κακούς οιωνούς ή όχι. Σχεδόν πάντα μου απαντούν όχι, λες και το να πιστεύουν θα σήμαινε ότι δεν εκτιμούν αρκετά την ελευθερία. Εγώ τότε δεν κάνω άλλες ερωτήσεις και τους αφηγούμαι τη δική μου εκδοχή των γεγονότων γιατί είναι το μόνο που έχω και γιατί θα ήταν ανώφελο να τους πείσω ότι δεν έχει να κάνει τόσο με την εκτίμηση που τρέφουν στη ελευθερία όσο με το γεγονός ότι δεν πρέπει να πιστεύουν τόσο αφελώς στη δικαιοσύνη».
Τριάντα δύο παιδιά εμφανίζονται ξαφνικά σε μια πόλη προκαλώντας το απόλυτο χάος με τις βιαιότητες που διαπράττουν. Ήδη από την αρχή ο συγγραφέας μας μιλάει για την κατάληξή τους. Δύο δεκαετίες αργότερα ένας αξιωματούχος επιχειρεί να καταγράψει τί ακριβώς συνέβη και γιατί. Το αποτέλεσμα είναι αυτό το page turner μυθιστόρημα του Barba.
14.
Άνθρωπος στη σκιά – Μια ελληνική ιστορία του Νικόλα Σεβαστάκη
«Στη ρίζα του βράχου, ένα ζευγάρι άρβυλα από αυτά που ακόμα κάποιοι τα φορούν για τους δύσκολους χειμωνιάτικους δρόμους αν και έχει περάσει από καιρό η μόδα τους. Δίπλα τους, άτσαλα ριγμένες, δύο λευκές βαμβακερές κάλτσες με λερωμένες τις μύτες τους. Γύρω στα δέκα μέτρα ψηλότερα ξεχωρίζει ένα άνοιγμα στον βράχο που κάποιοι περιηγητικοί οδηγοί το έχουν βαφτίσει «σπηλιά», μα δεν μοιάζει με σπηλιά, έτσι που έχει σκαφτεί πολύ επιφανειακά στους γεωλογικούς αιώνες.»
Η ανακάλυψη ενός πτώματος στον Υμηττό είναι η αρχή του πρώτου μυθιστορήματος του Νικόλα Σεβαστάκη που στην ουσία του αποτελεί μια εξερεύνηση των υπόγειων διασυνδέσεων της Αριστεράς με την τρομοκρατία. Πώς ένα χαρισματικό παιδί γίνεται τρομοκράτης; Ένα εξαιρετικό πολιτικό μυθιστόρημα που δεν ηθικολογεί και προκαλεί συζητήσεις από τον καθηγητή Πολιτικής Φιλοσοφίας του Αριστοτελείου Νικόλα Σεβαστάκη.
15.
Εκεί που τελειώνει η ιστορία του Αλεσσάντρο Πιπέρνο
«Στα σαράντα εννιά της χρόνια, η Φεντερίκα Τζέβι ήξερε ότι αντιπροσώπευε – για χήρους, διαζευγμένους, μακροχρόνια σινγκλ- μια λύση ανάγκης, που υποκαθιστούσε τις πολυπόθητες και όλο και λιγότερο διαθέσιμες τριαντάρες. Τις σπάνιες στιγμές αυτοεκτίμησης, αισθανόταν σαν Τζάγκουαρ από τρίτο χέρι, στην οποία οι παλιοί ιδιοκτήτες είχαν κάνει τα προγραμματισμένα σέρβις».
Έχουμε ξαναγράψει για τον Πιπέρνο στο blog με αφορμή τον συγκλονιστικό Διωγμό του. Ένας ευφυής συγγραφέας που γράφει με ένα απίστευτο χιούμορ σπουδαία μυθιστορήματα. Ένας από τους πιο σημαντικούς νέους συγγραφείς της Ιταλίας που μας χαρίζει για άλλη μια φορά στιγμές γνήσιας αναγνωστικής απόλαυσης.